Üst üste bu kadar acı...
Facebookta insanların olaylar karşısında yazdıkları yorumları okuyup dumur olmam!
Hem askerlerimiz şehit olduğunda, hem ÜLKEMİN İNSANLARI depremde hayatlarını kaybettiklerinde...
Buradan yapabildiğim tek şey eve gelir gelmez internetten gazeteleri okumak...
Haberleri okurken ise sonsuz bir acı duymak...
Gazetelerden facebooktan görebildiğim tek şey her ne kadar depremzedelere trilyonlarca yardımlar yapılsa da, şehitler için ağlansa da, bazı insanların kafasında biz çoktaaaan ayrılmışız, haberimiz yok...
Biz ve onlar olmuşuz...
Çok yazık...
Kendi adıma; gelecek günler ne getirirse getirsin "lütfen bu acıları unutmayayım, 2-3 ay sonra hayatlarımız lay lay lom günlerine dönüştüğünde bile bişiler bana bu zor günleri ve sorumluluklarımı hatırlatsın.. bu yaşananlar facebook paylaşımları, bir dönem bloga konu olmuş olaylar olarak kalmasın".
Ne zamandır canım ne bloga yazı yazmak ne de fotoları paylaşmak istiyordu...
Ne demeli?
Bu aşağıdaki bileklikler ilk defa denediğim, tel örme kolyelere set olması için yaptığım bileklikler..
Camden'da tezgahta çektim resimleri, satılmadan paylaşmak için..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder